Cavia op vakantie

Na een week zonder wifi en een druk weekend heb ik nu eindelijk tijd om jullie bij te praten over afgelopen week. Het was fantastisch! Het voelde als vakantie en dankzij het mooie weer en de fijne sfeer ben ik helemaal tot rust gekomen en zit ik weer vol energie.

Zondagochtend om 10.00 uur zijn we met de bus naar de Sacred Valley gereden. Zodra we de afdaling naar de Sacred Valley begonnen, liet de zon zich zien en de rest van de dag is het heerlijk weer geweest. We zijn 's middags het stadje Urubamba in geweest waar we een pottenbakkerij hebben bezocht, de kerk en de kathedraal van het dorp. In de kahedraal stond de mis op het punt te beginnen, dus we besloten om heel even te gaan zitten om te zien wat er zou gaan gebeuren. Uiteindelijk hebben we niets van de mis gezien, want toen de Spaanstalige titelsong van de Titanic was afgelopen, besloten we maar verder te gaan.


We hebben de hele week 's ochtends les gehad en 's middags hadden we meestal een activiteit of gingen we naar een dorpje in de buurt. Twee van de jongens hadden een gitaar bij zich dus we hebben ook veel muziek gemaakt en liedjes gezongen.
Het was prachtig weer en wanneer je 's ochtends uit je kamer kwam, naar buiten liep, de dauw op het gras zag en het zonnetje je gezicht verwarmde, was het net alsof je op vakantie was. Heerlijk!


We hebben twee keer 's avonds een kampvuur gehad. Woensdagavond was wel het hoogtepunt van de week, want toen hebben we 'cuy' geprobeerd. Oftewel: cavia.
De onthaarde cavia werd gespiest en werd iets meer dan een uur bij het kampvuur gezet zodat ie lekker gaar en knapperig was. Uiteindelijk werd ie in stukken gesneden en toen was het aan ons om te proeven.
Eigenlijk is het best wel lekker! Het vlees is vrij zout en de huid is erg taai waardoor je er een stuk van af moest scheuren met je tanden, maar de smaak was goed!
Het zal niet mijn favoriete maaltijd worden, maar ik ben blij dat ik het heb kunnen proberen.


Vrijdag hadden we geen les vanwege Labour Day, dus toen zijn we naar een bierbrouwerij in de buurt van Ollantaytambo geweest. Ze hadden er allerlei verschillende soorten bier waaronder ook een Belgisch witbiertje. Ik heb nog nooit zo van een witbiertje genoten als die vrijdag. Het was net of ik weer even terug in Nederland was! Niet dat ik Nederland mis, maar het bier hier (Cusqueña) is toch iets minder lekker dan ons eigen Nederlandse bier.


Zaterdag zijn we na het ontbijt terug naar Cusco gegaan. Vanaf nu woon ik niet langer in mijn gastgezin, maar heb ik een kamer in school. De school is pas verhuisd en in het nieuwe gebouw is ook een aantal kamers. Het is allemaal spiksplinternieuw en ze zijn nog hard aan het werk om alles af te krijgen. Zo hadden we gisteren nog geen warm water, maar vanochtend heb ik gelukkig een warme douche kunnen nemen!


Vandaag was het prachtig weer (hopelijk is het regenseizoen nu écht voorbij) en dus besloten we om te gaan picknicken. We wilden naar de Cristo Blanco lopen die helemaal boven op de heuvel is, alleen wisten de weg niet precies. Na een aantal kleine, steile straatjes te zijn ingelopen, besloten we toch maar ergens te vragen waar we precies naar boven konden lopen. De man van het winkeltje vertelde ons dat er een klein, bijna onzichtbaar paadje naar boven liep en hij was zo aardig om ons te laten zien waar dat paadje precies was. Na een klim van een half uur over stenen, door struiken en over half afgebrokkelde paadjes kwamen we eindelijk boven aan. Dat was wel weer een euforisch moment. De spierpijn morgen zal dat waarschijnlijk niet zijn, maar ach, je moet er soms iets voor over hebben.


Morgenochtend ga ik om 8 uur richting mijn vrijwilligerswerk. Ik weet niet of de eerste dag alleen een kennismaking zal zijn of dat ik meteen aan de slag moet, maar dat zullen we allemaal wel gaan zien. Ik heb er in ieder geval ontzettend veel zin in!


Tot snel!


Liefs,
Margot