Van extreem koud naar extreem warm

Nu ik rustig aan het zwembad lig, heb ik eindelijk even tijd voor een nieuwe blog. Afgelopen week heb ik ontzettend veel gedaan en gezien, maar ik zal het zo kort mogelijk opschrijven om jullie niet te lang van je werk af te houden ;-)

Vorige week zondag zijn we om 10 uur 's avonds vertrokken richting Bolivia. Na ontbijt om half 6 's ochtends in Puno en een dutje in de bus kwamen we om half 12 bij de Boliviaanse grens aan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo'n lachwekkende grensovergang heb gezien. We moesten allemaal uit de bus en bepakt en bezakt liepen we naar het eerste kantoortje (je moet je voorstellen dat het gewoon een normale weg was tussen de bergen soort van in the middle of nowhere). In dit eerste kantoortje kregen we de stempel om Peru te verlaten. Nadat we onze spullen weer op onze rug hadden gehesen, moesten we nog zo'n vijf minuten lopen, waarbij we onder een boog door liepen (waarschijnlijk was dit de 'grens') en eenmaal aan de andere kant van de boog moesten we een nieuw kantoortje in waar we ons visum voor Bolivia kregen. En dat was het! Het was best wel grappig, maar tegelijkertijd ook gek. 

Na een half uur in de bus kwamen we aan in Copacabana. Het was net alsof we een dagje naar Zuid-Frankrijk gingen. Er was een 'strandje', een baai met boten, de lucht was blauw en de zon scheen. De middag hebben we dan ook heerlijk rustig doorgebracht op het strandje. 
De volgende ochtend zijn we naar Isla del Sol geweest. We hadden slechts tijd voor een korte trip, omdat de bus naar La Paz om 6 uur zou vertrekken, maar het was zeker de moeite waard. Het was leuk om het Titicacameer nu ook vanuit de Boliviaanse kant te zien en Isla del Sol is erg mooi en rustgevend. 

Om 6 uur vertrokken we naar La Paz. Vanuit Copacabana is het ongeveer drie uur naar La Paz. Nu verwacht je dat je alles met de bus kunt doen, maar niets is minder waar. Na een half uur moest iedereen uit de bus en moesten we in een klein bootje een meer oversteken. Het duurde slechts 10 minuten, maar het voelde net alsof we bootvluchtelingen waren. Er was geen licht, veel mensen hadden een slaapzak uit de bus meegenomen en we zaten allemaal opgepropt in een klein bootje. De bus maakte de oversteek ook, maar dan op een soort vlot. Mede daarom konden we niet in de bus blijven zitten, want dan zouden we waarschijnlijk met bus en al gezonken zijn. Eenmaal aan de overkant konden we terug in de warme bus en rond 23.00 uur waren we uiteindelijk in het hostel. 

Woensdag hadden we één dag in La Paz. In eerste instantie zijn we gewoon een beetje rond gaan lopen, maar we voelden ons al vrij snel verloren. We hebben daarom maar als echte toeristen een sightseeing tour gedaan. Eigenlijk was dat best wel leuk en zo hebben we in één dag ongeveer de hele stad kunnen zien! 
Om 21.00 uur was het tijd voor de volgende bus en wel naar Uyuni. De busrit zou 11 uur duren, maar gelukkig kregen we  een warme maaltijd en dekentjes, dus het was best comfortabel.

Toen ik 's ochtends wakker werd, waren de ramen bevroren en had ik hoofdpijn vanwege de hobbelige weg, maar tegelijkertijd had ik super veel zin in de driedaagse tour naar Salar de Uyuni, oftewel de zoutvlaktes!

Het was 's ochtends erg koud en het voelde een beetje als wintersport, alleen dan zonder sneeuw. Om half 11 was het eindelijk tijd om te vertrekken. In totaal waren we met zeven: Lino, de chauffeur, twee Duitse jongens, een Japanner en Disa, Hannah en ik (vriendinnen die ik in Cusco heb leren kennen). 

In deze drie dagen hebben we ontzettend veel gezien en gedaan. De zoutvlaktes zijn ongelofelijk! Het is enorm groot, je moet een zonnebril op, want anders word je sneeuwblind en alles is gewoon prachtig en onvoorstelbaar. Het voelt alsof je op een andere planeet bent en het lijkt net alsof die planeet ophoudt en je ervan af valt als je te ver loopt. Het is bijna niet te beschrijven. Hopelijk kunnen de foto's een beetje duidelijk maken wat ik bedoel.

Op de zoutvlaktes hebben we ook een eiland bezocht dat enkel bestaat uit cactussen. Ik heb nog steeds geen idee hoe dat eiland er ooit is gekomen.
 's Avonds sliepen we in een hostel. Het was allemaal erg provisorisch en 's nachts werd het ijs en ijskoud. De bedden waren van steen en hoewel we wel een matras hadden, was dat ook niet alles aangezien het matras aardig doorgezakt was. Gelukkig kreeg ik 's avonds warm water en kon ik mijn fles met water vullen, zodat ik een sort kruik had. Dat scheelde wel iets. Het was geen fantastische nacht, maar het was wel een gave ervaring! 

's Ochtends moesten we alweer vroeg op en gingen we op weg naar de volgende plek om te bezoeken. De plekken die we deze tweede dag hebben bezocht, waren niet op de zoutvlakte, maar er omheen. Ik wist niet dat we ook naar dese plekken zouden gaan, maar eigenlijk was dat net zo leuk, want nu hebben we een heel groot deel van Zuid-Bolivia gezien. We hebben een plek met opgedroogd koraal bezocht, verschillende lagunes, bijzondere rotsformaties, een berg met zeven kleuren en een paars/rood meer. Tijdens de dag viel ik van de ene in de andere verbazing. Binnen een uur veranderde het landschap van woestijn, naar opgedroogd meer, naar rotsen etc. Echt onvoorstelbaar. Ook de temperatuur veranderde per uur. Waar we 's ochtends nog helemaal dik ingepakt aan het ontbijt zaten, liepen we 's middags rond in een t-shirt.

Na deze tweede dag kwamen we rond 6 uur aan in het volgende hostel. Dit hostel was nog provisorischer dan het eerste hostel. Gelukkig kregen we thee toen we aankwamen en het eten 's avonds was erg goed. Rond 21.00 uur ging iedereen, ingepakt in drie t-shirts, twee paar sokken, een sjaal en een muts, naar bed, omdat we de volgende ochtend al om 5 uur op moesten. We moesten zo vroeg op omdat de Japanse meneer naar Chili ging en we dus op tijd bij de grens moesten zijn. Tijdens de rit naar de grens hebben we wel nog een aantal plekken bezocht. Zo zijn we langs geisers gereden, hebben we warmwaterbronnen bezocht en zijn we naar 'Laguna verde' gereden. Helaas was het meer niet groen, omdat het bevroren was, maar het was nog steeds prachtig! Nadat we onze Japanse vriend bij de grens hadden afgezet, konden we aan de terugreis naar Uyuni beginnen.

Tijdens de autorit zijn we weer door allerlei verschillende soorten landschap gekomen. Hoewel we 6 uur in de auto hebben gezeten, voelde het absoluut niet zo omdat er gewoon zoveel te zien was. Rond het middaguur hebben we een stop gemaakt in een klein plaatsje om te lunchen. Na de lunch hebben we zelfs nog even gevoetbald met de kinderen uit het dorp!Uiteindelijk waren we om 5 uur terug in Uyuni. Na een heerlijke Mexicaanse maaltijd was het tijd om de bus te nemen naar Tupiza.
Hannah en ik wisten al dat de meeste bussen hier niet van topkwaliteit zijn en zo ook de onze. Gelukkig duurde de hobbelige, koude rit maar 6 uur en om 2 uur 's nachts waren we eindelijk in Tupiza. We hadden voor vertrek uit Uyuni het hotel al gebeld om te vragen of ze plekken hadden, dus eenmaal aangekomen konden we direct ons nest in. De volgende ochtend werden we om half 12 wakker. Dat was wel even nodig! 

We hebben hier lekker rustig aan gedaan en het hotel is hemels. Ze hebben een zwembad, de douches zijn warm en niet lauw, en het ontbijt is super uitgebreid! Vanochtend zijn we een beetje in de omgeving gaan wandelen, maar het is hier zo warm dat we na 2 uur wandelen maar besloten om ergens een sapje te gaan drinken en nog wat aan het zwembad te chillen. Soms moet je ook gewoon even tot rust komen. 

Morgenochtend om 10 uur, na een heerlijk, uitgebreid ontbijt, nemen we de bus naar Potosi en gaan we zien wat daar allemaal te beleven is. 

Tot snel dus maar weer! 

Liefs, 
Margot