Adrenalinekicks in plaats van natuur snuiven
Blijf op de hoogte en volg Margot
23 Juni 2015 | Bolivia, Copacabana
Soms lopen de dingen anders dan gepland. Zo ook mijn plannen van afgelopen week.
Maandagochtend kwam ik nietsvermoedend aan op het vliegveld. Op mijn gemak liep ik naar de balie om in te checken voor mijn vlucht naar Rurrenabaque. Nadat de mevrouw achter de balie mijn gegevens had ingevoerd, vertelde ze me dat mijn vlucht niet om 10.30 uur zou zijn, maar om de 16.30 uur. Daar stond ik dan om 9.00 uur op het vliegveld met nog zo'n 7 uur om te doden. Gelukkig had ik al snel een koffietentje gevonden en met een Spaans tijdschrift heb ik me nog best vermaakt. Rond 15.00 uur vond ik het wel tijd om in te checken.
Weer liep ik nietsvermoedend naar de balie. Deze keer werd ik geholpen door een man. Ik vertelde hem dat mijn ochtendvlucht een middagvlucht was geworden en dat ik graag in wilde checken. Hij keek me even aan en vertelde me toen dat alle vluchten geannuleerd waren. Ik moest morgen maar terug komen. Op dat moment zonk de moed me even in de schoenen. Had ik de hele dag op het vliegveld doorgebracht om op mijn vlucht te wachten, was er geen vlucht en kon ik met de taxi weer terug naar mijn hostel!
Eenmaal terug in het hostel heb ik de weersomstandigheden in Rurrenabaque opgezocht en wat bleek: de hele week regen. Ik was al met de organisatie aan het mailen over mijn vlucht e.d. en toen ik hoorde dat ik al mijn geld terug zou kunnen krijgen als ik vanwege de weersomstandigheden zou annuleren, besloot ik dat maar te doen. Ik had niet zoveel zin om de volgende dag weer naar het vliegveld te gaan en hetzelfde te horen of misschien wel een vlucht te hebben, maar dat de tour dan niet door zou gaan vanwege de regen. Een paar dagen La Paz werd dus een week, maar gelukkig waren er nog wel genoeg dingen om te doen!
Zo ben ik dinsdag naar Tiwanaku geweest. Dit is een archeologische plek iets buiten La Paz. Het was een leuk dagtripje, maar de plek was niet super spectaculair vergeleken met Machu Picchu en de andere archeologische plekken die ik heb bezocht in de omgeving van Cusco.
Woensdag heb ik wel iets super gaafs gedaan: ik ben gaan paragliden! Om 7.30 uur werd ik opgehaald door twee jonge kerels en hun moeder. Met z'n vieren reden we ongeveer anderhalf uur naar de plek waar we zouden starten. Het uitzicht was al super mooi en ik voelde de adrenaline langzaam toenemen. Eerst kreeg ik uitleg over het opstijgen en kreeg ik mijn uitrusting. Het was een soort grote rugzak met een ingebouwd zitje. Natuurlijk kreeg ik ook een helm en toen ik alles vast zat, werd ik vastgeklikt aan de instructeur en de parachute. Toen waren we klaar voor vertrek! De eerste minuut ben je alleen maar in een meter van je beginpunt aan het lopen. De parachute vangt dan wind en dus loop je een beetje met de parachute mee. Uiteindelijk moesten we rennen en voordat ik er erg in had, zweefden mijn voeten al boven de grond. Toen was het alleen een kwestie van in het zitje gaan zitten en genieten van het uitzicht. Het was echt heerlijk om de wind in je gezicht te voelen en door de lucht te zweven!
Na iets meer dan 20 minuten en een daling van bijna 2000 meter was het alweer tijd voor de landing. Het was echt super gaaf om te doen en nu weet ik helemaal zeker dat ik ooit nog wil gaan parachutespringen!
Donderdag was een heerlijk rustig dagje en op vrijdag stond de volgende sportieve excursie op de planning! Vrijdagochtend ben ik naar de Chacaltayaberg geweest. De berg is 5300 meter hoog en vroeger was dit een skigebied. Tegenwoordig wordt er nog zelden geskied, maar je kunt er dus wel een bezoek brengen! Het uitzicht was er echt adembenemend. Je kon mijlenver kijken en sommige bergtoppen werden omringd door wolken. Het was prachtig!
Gelukkig had ik geen last van de hoogte (ik was wel wat kortademig, maar ik had verder geen hoofdpijn) en kon ik vrij gemakkelijk naar tot de top komen. Ik denk dat de foto's wel voor zich zullen spreken.
's Middags zijn we nog naar de Valle de la Luna geweest. Deze plek ligt net buiten La Paz en het landschap lijkt op een maanlandschap. Het is best wel indrukwekkend om te zien, maar veel langer dan een half uur hoef je er niet te zijn, want alles kijkt nogal op elkaar. Maar het was zeker de moeite van een bezoekje waard!
Zaterdag was het tijd voor de ultieme adrenalinekick: de Death Road fietsen. Om 7.15 uur zou ik opgehaald worden. Toen er om kwart voor 8 nog steeds niemand was, begon ik me een beetje zorgen te maken, maar om 8 uur waren ze er dan eindelijk. Slecht 45 minuten te laat. Na anderhalf uur rijden, wad het tijd om de uitrusting aan te trekken. We kregen uiteraard scheen- en armbeschermers aan en verder moesten we ons ook in een soort motorpak hijsen. Ik kan amper lopen, haha.
De eerste 40 minuten fietsten we over een normaal wegdek, maar daarna was het tijd voor het echte werk. De Death Road wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt door auto's, busjes en vrachtwagens, maar niet meer zoveel als eerst.
Aangezien wij als fietsers vooral naar beneden gingen en we een beter zicht op de weg hadden, moesten we links fietsen, aan de kant van de afgrond. De weg is niet geasfalteerd en zit vol hobbels, dus de hele weg moest je super geconcentreerd zijn. We reden door watervallen en als je af en toe je ogen van de weg durfde te halen, kon je genieten van een prachtig uitzicht. Je rijdt tussen de bergen en door de jungle, en alles bij elkaar is het gewoon prachtig! Het was ontzettend gaaf, maar af en toe ook wel een beetje eng. Gelukkig heb ik het er heelhuids vanaf gebracht en de douches aan het eind waren heerlijk!
Zondag heb ik eigenlijk niets gedaan en vanochtend heb ik de bus richting Peru genomen. Op dit moment ben ik in Copacabana. Ik breng de middag hier door met een boek op het strand en morgenochtend rond 6 uur kom ik waarschijnlijk aan in Arequipa. Dan gaat het allerlaatste deel van mijn reis alweer beginnen!
Tot snel dus maar weer!
Liefs,
Margot
Maandagochtend kwam ik nietsvermoedend aan op het vliegveld. Op mijn gemak liep ik naar de balie om in te checken voor mijn vlucht naar Rurrenabaque. Nadat de mevrouw achter de balie mijn gegevens had ingevoerd, vertelde ze me dat mijn vlucht niet om 10.30 uur zou zijn, maar om de 16.30 uur. Daar stond ik dan om 9.00 uur op het vliegveld met nog zo'n 7 uur om te doden. Gelukkig had ik al snel een koffietentje gevonden en met een Spaans tijdschrift heb ik me nog best vermaakt. Rond 15.00 uur vond ik het wel tijd om in te checken.
Weer liep ik nietsvermoedend naar de balie. Deze keer werd ik geholpen door een man. Ik vertelde hem dat mijn ochtendvlucht een middagvlucht was geworden en dat ik graag in wilde checken. Hij keek me even aan en vertelde me toen dat alle vluchten geannuleerd waren. Ik moest morgen maar terug komen. Op dat moment zonk de moed me even in de schoenen. Had ik de hele dag op het vliegveld doorgebracht om op mijn vlucht te wachten, was er geen vlucht en kon ik met de taxi weer terug naar mijn hostel!
Eenmaal terug in het hostel heb ik de weersomstandigheden in Rurrenabaque opgezocht en wat bleek: de hele week regen. Ik was al met de organisatie aan het mailen over mijn vlucht e.d. en toen ik hoorde dat ik al mijn geld terug zou kunnen krijgen als ik vanwege de weersomstandigheden zou annuleren, besloot ik dat maar te doen. Ik had niet zoveel zin om de volgende dag weer naar het vliegveld te gaan en hetzelfde te horen of misschien wel een vlucht te hebben, maar dat de tour dan niet door zou gaan vanwege de regen. Een paar dagen La Paz werd dus een week, maar gelukkig waren er nog wel genoeg dingen om te doen!
Zo ben ik dinsdag naar Tiwanaku geweest. Dit is een archeologische plek iets buiten La Paz. Het was een leuk dagtripje, maar de plek was niet super spectaculair vergeleken met Machu Picchu en de andere archeologische plekken die ik heb bezocht in de omgeving van Cusco.
Woensdag heb ik wel iets super gaafs gedaan: ik ben gaan paragliden! Om 7.30 uur werd ik opgehaald door twee jonge kerels en hun moeder. Met z'n vieren reden we ongeveer anderhalf uur naar de plek waar we zouden starten. Het uitzicht was al super mooi en ik voelde de adrenaline langzaam toenemen. Eerst kreeg ik uitleg over het opstijgen en kreeg ik mijn uitrusting. Het was een soort grote rugzak met een ingebouwd zitje. Natuurlijk kreeg ik ook een helm en toen ik alles vast zat, werd ik vastgeklikt aan de instructeur en de parachute. Toen waren we klaar voor vertrek! De eerste minuut ben je alleen maar in een meter van je beginpunt aan het lopen. De parachute vangt dan wind en dus loop je een beetje met de parachute mee. Uiteindelijk moesten we rennen en voordat ik er erg in had, zweefden mijn voeten al boven de grond. Toen was het alleen een kwestie van in het zitje gaan zitten en genieten van het uitzicht. Het was echt heerlijk om de wind in je gezicht te voelen en door de lucht te zweven!
Na iets meer dan 20 minuten en een daling van bijna 2000 meter was het alweer tijd voor de landing. Het was echt super gaaf om te doen en nu weet ik helemaal zeker dat ik ooit nog wil gaan parachutespringen!
Donderdag was een heerlijk rustig dagje en op vrijdag stond de volgende sportieve excursie op de planning! Vrijdagochtend ben ik naar de Chacaltayaberg geweest. De berg is 5300 meter hoog en vroeger was dit een skigebied. Tegenwoordig wordt er nog zelden geskied, maar je kunt er dus wel een bezoek brengen! Het uitzicht was er echt adembenemend. Je kon mijlenver kijken en sommige bergtoppen werden omringd door wolken. Het was prachtig!
Gelukkig had ik geen last van de hoogte (ik was wel wat kortademig, maar ik had verder geen hoofdpijn) en kon ik vrij gemakkelijk naar tot de top komen. Ik denk dat de foto's wel voor zich zullen spreken.
's Middags zijn we nog naar de Valle de la Luna geweest. Deze plek ligt net buiten La Paz en het landschap lijkt op een maanlandschap. Het is best wel indrukwekkend om te zien, maar veel langer dan een half uur hoef je er niet te zijn, want alles kijkt nogal op elkaar. Maar het was zeker de moeite van een bezoekje waard!
Zaterdag was het tijd voor de ultieme adrenalinekick: de Death Road fietsen. Om 7.15 uur zou ik opgehaald worden. Toen er om kwart voor 8 nog steeds niemand was, begon ik me een beetje zorgen te maken, maar om 8 uur waren ze er dan eindelijk. Slecht 45 minuten te laat. Na anderhalf uur rijden, wad het tijd om de uitrusting aan te trekken. We kregen uiteraard scheen- en armbeschermers aan en verder moesten we ons ook in een soort motorpak hijsen. Ik kan amper lopen, haha.
De eerste 40 minuten fietsten we over een normaal wegdek, maar daarna was het tijd voor het echte werk. De Death Road wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt door auto's, busjes en vrachtwagens, maar niet meer zoveel als eerst.
Aangezien wij als fietsers vooral naar beneden gingen en we een beter zicht op de weg hadden, moesten we links fietsen, aan de kant van de afgrond. De weg is niet geasfalteerd en zit vol hobbels, dus de hele weg moest je super geconcentreerd zijn. We reden door watervallen en als je af en toe je ogen van de weg durfde te halen, kon je genieten van een prachtig uitzicht. Je rijdt tussen de bergen en door de jungle, en alles bij elkaar is het gewoon prachtig! Het was ontzettend gaaf, maar af en toe ook wel een beetje eng. Gelukkig heb ik het er heelhuids vanaf gebracht en de douches aan het eind waren heerlijk!
Zondag heb ik eigenlijk niets gedaan en vanochtend heb ik de bus richting Peru genomen. Op dit moment ben ik in Copacabana. Ik breng de middag hier door met een boek op het strand en morgenochtend rond 6 uur kom ik waarschijnlijk aan in Arequipa. Dan gaat het allerlaatste deel van mijn reis alweer beginnen!
Tot snel dus maar weer!
Liefs,
Margot
-
23 Juni 2015 - 06:54
Jenny:
Heerlijk om je verhalen te lezen!
Geniet lieve Margot :) als ik dat zo lees komt dat wel goed. Heel veel liefs,
Jenny -
23 Juni 2015 - 06:54
Jenny:
Heerlijk om je verhalen te lezen!
Geniet lieve Margot :) als ik dat zo lees komt dat wel goed. Heel veel liefs,
Jenny -
23 Juni 2015 - 07:53
Manon - Activity International:
Wauw, veel gezien en gedaan zeg!! :-) Superleuk om te lezen. Heel veel plezier nog!
Groetjes Manon - Activity International -
23 Juni 2015 - 09:20
Rein W.M. Van Zandvoort:
Death Road fietsen? Een rondje om de kerk op een elektrische fiets is misschien nog wel gevaarlijker.
Fijn dat je er zo van geniet -
23 Juni 2015 - 16:42
Pierre Van Tartwijk:
Hoi Margot,
Prachtig die verhalen van je. Nog veel plezier de laatste dagen vóór de terugreis naar NL. Begrijp ik het goed dat je op de top van de Chacaltayaberg (5300 m) bent geweest ? Dat is nl. wel hoger dan waar Roel vorig jaar is geweest in Turkije (Mount Ararat) !
Nog veel genieten zou ik zeggen en graag tot ziens !
Pierre. -
23 Juni 2015 - 17:21
Margot:
Hoi Pierre,
Dat klopt inderdaad. Ik ben naar de top geweest! Echt heel gaaf om op zo'n hoogte te zijn geweest en het uitzicht was prachtig!
Hoe hoog is Mount Ararat?
Groetjes,
Margot -
23 Juni 2015 - 18:08
Riet Van Zndvoort:
Dag Margot,
De laatste loodjes van je reis waren wel hele zware. Knap hoor.Nu nog afsluiten
in Peru en dan naar de kaas. Heel veel plezier en hou het recht.
OMA
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
